Regelmatig stellen TRCU deelnemers zich hier voor en vertellen hun TRCU-verhaal.
Deze keer de reden van Michelle Troost.

Of ik een stukje wil schrijven, waarom TRCU. Natuurlijk, maar wanneer begon dat ook alweer?
Voorjaar 2020, mijn wegmarathon werd geannuleerd en het was tijd voor iets anders. Ik had al wel eerder wat trails gelopen en vond dat elke keer heerlijk, eigenlijk veel leuker dan op het asfalt. Ik vond TRCU online en schreef me in voor mijn eerste zondagtrail op 31 mei 2020. En was meteen verkocht.

Wat een gezellig groep en goed concept. Meedoen wanneer je kan, en op je eigen niveau. In de Corona-periode was het soms flink puzzelen voor de trainers om het veilig mogelijk te maken om samen te trailen, maar TRCU is heel flexibel en er bleek voldoende mogelijk. In 2021 ben ik voor het eerst mee geweest naar de Ardennen en tja, toen was het hek helemaal van de dam…Want wat was dat tof, met een groep heel diverse mensen in zo’n mooie omgeving heerlijk buitenspelen.
Trailen natuurlijk, en dat was toch best wel wat uitdagender dan op de Heuvelrug. In de prachtige omgeving van Nisramont prachtige routes langs de Ourthe, klauterend Nikkies Hill omhoog, een nachttrail, en na twee dagen trailen op dag drie benen die heel wiebelig waren maar na wat aarzeling toch nog een trail aankonden. En daarbij dan ook nog zwemmen in de Ourthe, yoga, en na al die activiteit en buitenlucht heerlijk eten en meer gezelligheid. Veel mensen van dat eerste weekend zie ik nog heel regelmatig bij TRCU.

Na dat weekend volgden nog veel meer weekenden met TRCU, drie Kilometertje meer programma’s naar de Grand Ballon, Houffalize en Hochkonigman en vele zondagtrails. De lijst met TRCU-avonturen wordt steeds langer en ik geniet er elke keer weer zo ontzettend van. Wat me al mijmerend onder andere te binnenschiet: de run-kayak-run in Nisramont waarbij we het trailen op de prachtige hellingen tussen Nisramont en Maboge afwisselden met stukken kayakken. Een weekend Luxemburg waarbij we op ons gemak in staat bleken tot een 30km met 1.000 hm trailen in de sprookjeswereld van het Mullerthal (overigens ook 1 van de vele, vele keren waarbij de brug opeens weg was). De drie kilometertjemeer programma’s waarbij het weer elke keer een bijzondere rol speelde (hagel, onweer, sneeuw – we hebben een abonnement afgesloten).

Zondagtrails met teveel bankjes, of met teveel water. En er schieten vooral veel momenten met heel erg veel gezelligheid en gelach voorbij. De sfeer op de trails is vrijwel altijd fijn en bij TRCU het allerfijnst! Voor mij is TRCU de perfecte combinatie van passie voor trailen, buitenzijn op de prachtigste plaatsen en een groep mooie mensen waarbij het fijn vertoeven is; zowel de lopers als de trainers. Ik noem TRCU inmiddels graag ‘ mijn club’ en blijf graag nog lang aansluiten. Happy trails!