Waarom TRCU
Regelmatig stellen TRCU-deelnemers zich hier voor en vertellen hun TRCU-verhaal.
Deze keer de reden vanSandra Ruberg.

Het begon in 2019, mijn kennismaking met de TRCU. Ik woonde al een aantal jaar in het bosrijke Austerlitz en ik liep nog veel langer hard, maar van het fenomeen trailrunning had ik nog nooit gehoord. Maar ja, eenmaal gedaan laat het je niet los.
Ik zag de TRCU groeien: meer deelnemers, meer trainers, meer afstanden en meer reizen. Trailrunnen geeft mij een gevoel van vrijheid, met gelijkgestemden zwerven door bossen en over velden. Het is een gevoel van verbinding met de natuur, maar ook met elkaar. Mijn motivatie en conditie wisselen nog wel eens en de hike & run trainingen zijn dan voor mij een uitkomst.
De ware spirit van het trailen ontdekte ik tijdens een TRCU weekend in de Ardennen. Daar vergat ik even dat ik toch wel wat last heb van hoogtevrees. Halverwege een steile glibberige helling kon ik niet meer voor- of achteruit. Florian zag het gebeuren en kwam mij redden en een jonge vrouw die op dat moment daar een wedstrijd liep schoot ook ongevraagd te hulp.
Mijn favoriete TRCU reis is naar de Opaalkust. Het rennen over de witte kliffen en altijd de zee in zicht heeft voor mij iets magisch. Over een paar weken ga ik mee naar de Eifel, voor mij weer een nieuwe uitdaging waar ik naar uit kijk. En natuurlijk ga ik, wanneer het kan, zoveel mogelijk op zondagen rennen.
Trainers, veel hulde aan jullie voor alles wat jullie doen! En aan mijn mede-trailers: wat geniet ik van jullie vriendschap!
Sandra Ruberg