Waarom TRCU?
Regelmatig stellen TRCU deelnemers zich hier voor en vertellen hun TRCU-verhaal.
Deze keer de reden van Michel Diepstraten.

Na jarenlang getennist te hebben en in periodes binnen op de loopband te hebben gelopen (ja het is natuurlijk ook niet logisch als je midden in de bossen in Austerlitz woont om in het bos te gaan hardlopen) ben ik in juni 2018 toch gaan trailen in het bos (wist toen nog niet dat ze dit zo noemde) en in het najaar op de atletiek baan bij de Road Runners Zeist. Het doel was een 10 km wedstrijd in Linschoten einde van dat jaar. Begonnen met 4 km, toen 4.5, 5 etc.  10 km leek toch wel heel erg ver weg, maar stapje voor stapje kwam die 10 km toch in het vizier en werd deze mijlpaal gehaald.

Maar hoe kwam ik dan bij de TRCU terecht ?

Ik moest even zoeken, maar heb de app die Pauline Ubels me stuurde (die kende ik via de Road Runners en wist vooral dat ze al heel verre afstanden kon lopen) gevonden : 28 maart 2019. www.trcu.nl/ardennen. Ik overweeg mee te gaan. Ook zin ?

Pauline geregeld dat er 2 plekken gereserveerd werden voor ons. Maar uiteindelijk kon ze niet en ik kende de TRCU niet, dus vond het te spannend om met zo’n groep onbekenden op stap te gaan met weinig tot geen echte trailervaring.

Via mijn strava historie (wie heeft dat niet tegenwoordig), zie ik op augustus 2019 de eerste TRCU vermelding staan in het mooie Elst met een afstand van 9 km. Kan me uit die tijd nog herinneren dat Ton en Florian de enige trainers waren en ook alles zelf moesten regelen. Er was toen nog maar 1 afstand van ongeveer 10 km. Later kwam er een 2e bij, maar die was een heel stuk langer en we vroegen nog of er niet een tussenafstand mogelijk was. Maar destijds waren er nog te weinig deelnemers en trainers om dat allemaal te regelen.

Daarna in Februari 2020, mijn eerste buitenlandse trail met de TRCU in Teuteburgerwald, waarbij Florian vertelde dat echte trailschoenen wel een must zijn om in de Ardennen uit de voeten te kunnen later dat jaar. En toen begon corona (maar dat hoofdstuk slaan we maar even over). In mei 2020 eerst nog de 2e verjaardag van de TRCU gevierd, waarbij we in Lage Vuursche in kleine groepjes “de TRCU letters” moesten gaan lopen.

In juli 2020 begon het avontuur echt met het weekend in de Ardennen bij Nisramont.  3 dagen trailen achter elkaar, nog nooit gedaan. Zie nog mijn opmerking bij dag 3 staan “ik blijf mezelf verbazen”, 35 km in één weekend was ongekend voor me.

Het onderkomen was simpel en sober, maar de omgeving prachtig (kon er ook uitgebreid van genieten toen ik met Henk in de kano vast kwam te zitten op een rots en Peter ons moest komen redden). Augustus van dat jaar een dagje naar Altenahr om die plaats te verkennen (een jaar later ging het geplande weekend niet door vanwege de overstromingen waar in 2024 nog de gevolgen zichtbaar waren).

Ik kreeg er steeds meer lol in, afstanden werden langer (het lukte zelf om 60 km te lopen in een weekend). De TRCU groeide en groeide en allerlei varianten m.b.t. wandelen, hike&run etc. ontstonden. Het werd ook steeds meer een sociale gelegenheid waarbij je sommige mensen sprak die eenmalig kwamen, maar ook steeds meer mensen die behoorden tot een min of meer vaste kern of je ineens weer keertje elders tegenkwam. Mijn eerste halve marathon afstand, de eerste 1000 km dat jaar en de Suunto 9 met GPS (op aanraden van Florian) voorkwam dat ik nog kon verdwalen (beetje jokken mag wel).

En ongemerkt ging ik elk jaar meer weekenden weg met de TRCU. Opaalkust volgde, andere plekken in België, Duitsland, Luxemburg etc. Totdat we een keertje gingen tellen en bleek dat ik als eerste deelnemer een mijlpaal kon bereiken van 10 weekenden weg met de TRCU. Ton en Florian gingen steeds vager doen over dat bewuste april weekeinde in 2024 in het Ahrtal in Duitsland, dus ik voelde al wel aan dat het niet ongemerkt voorbij zou gaan.

Ik werd bij het diner in het hotel in het zonnetje gezet met slingers, ballonnen en een eigen foto serie op de beamer. Er moest natuurlijk wel bewijs worden geleverd dat het allemaal klopte (ze zijn niet altijd zo makkelijk als je zou denken). Werd verwend met TRCU voordeeltjes voor dit jaar, maar het allermooiste was het T-shirt wat ik kreeg met alle verschillende plaatsen erop vermeld (aantal locaties heb ik meerdermalen bezocht).

Een echt collectors item.

Heb de smaak nog steeds te pakken, want dit jaar ook voor de 3e keer de Opaalkust bezocht en in het najaar staat het Ahrtal en het Müllerthal nog op de agenda. Het blijven leuke uitjes en elke keer ontdek je weer wat nieuws qua routes/omgeving en leer je weer nieuwe interessante mensen kennen.

De zondagen met de TRCU lukken niet altijd (er zijn ook zoveel leuke loopjes en wedstrijden om aan mee te doen), maar als het agenda technisch lukt sla ik niet snel over. En het mooie is van de TRCU dat er met iedereen zoveel mogelijk rekening wordt gehouden en iedereen in zijn waarde wordt gelaten en wordt gestimuleerd in het behalen van zijn/haar eigen doel. Of je nu gaat wandelen of hiken, relaxed of snel loopt, 10,20 of 30 km of nog veel verder loopt in bizarre omstandigheden. Er is altijd wel wat te vinden wat bij je past. En de mooiste uitspraak die ik gehoord heb als je keertje een periode wat minder hebt gelopen en er gevraagd wordt waarom je die lange afstand niet gedaan hebt, is toch wel “het paste niet in mijn trainingsschema”.  Geen speld tussen te krijgen 😊.

En zo worden de meest ongure situaties (Harz) afgewisseld met de meest mooie plaatjes (Harz en opaalkust).

Op naar het volgende TRCU event.

Michel Diepstraten.