Door Sofie Derks.
LuxeBeNe 2023
Afgesproken bij de drie vlaggen van het Drielandenpunt wachten de organisatoren met enthousiasme en enige spanning. De deelnemers van de allereerste editie van de LuxeBeNe trektocht worden hier opgehaald. Zij gaan de uitdaging aan om van Luxemburg naar Nederland te reizen…te voet! Wat een mafkezen. Ze zijn nu al leuk dus 
Etappe #1
Het namiddag zonnetje komt ons tegemoet. Een warming-up met onderweg bramen, koeien aaien, en de eerste dealtjes die onderling al gesloten worden; de een heeft pas een week geleden een kaakoperatie ondergaan, de ander is toevallig mondhygiëniste en zal het verloop in de gaten houden. Check! Ook een warming-up verdient een volwaardige beloning, dus wat krijg je als je de grens van België oversteekt? Natuurlijk, dikke vette frieten! Vooruit, ook nog wat gezonde salade met verse bonen uit Gaby’s tuin voor vezels en vitamine. Voor een paar van ons ook nog geroosterde marshmallows aan het vuur voor de goede moed, zich verheugend op wat er allemaal nog komen gaat..
Etappe #2
Kilometertjes meer. Iedereen gaat daar anders mee om; de een staat nog vroeger op voor een privé-koffiemomentje, de ander rits zijn tent open om eerst nog een boek te lezen, de ‘jongste’ onder ons blijft zo lang mogelijk liggen tot het echt niet anders meer kan. Slaapspullen inpakken, een gekookt eitje in je trailvest proppen, en gaan! Het is een lange dag, qua hoogtemeters minstens een dubbele Vertical Friday, en erg heet. Dus al snel ontstaan de groepen ‘Tranquilo’ en ‘Tranquilo plus’. Maar op welke manier dan ook hebben meerdere deelnemers vandaag hun grenzen verlegd en zichzelf overtroffen. Wij zijn enorm trots op hen, maar nog veel belangrijker, ze zijn trots op zichzelf. Een plons in het zwembad zorgt ein-de-lijk voor verkoeling, gevolgd door een all-the-pasta-you-can-eat-
Etappe#3
Met stijve poten maar met hernieuwde energie gaan we de Hoge Venen door. De Tranquilo groep wordt ineens de Rapido groep; spelend afdalen! Zelfde niveau als Nienke Brinkman, zo ongeveer. Ze realiseren zich dat we al onze slaapplekken bereiken via het bos en nog geen entree gezien hebben. Dus ja, ook vandaag niet. Maar deze zelfgemaakte, letterlijke houtje-touwtje hangbrug ziet er wel erg fragiel uit. Toch hebben ook degenen met hoogtevrees dit klusje geklaard, toelevend naar een koud biertje uit de rivier. Beetje jammer wel dat iemand -laten we geen namen noemen- de emmer heeft laten weg stromen, oepsie. Die mocht dus schuldbewust het water in voor een reddingsactie. Maar van schaamte voor publiekelijke dutjes gelukkig geen enkele sprake. Tukken in een campingstoeltje voor de tent, in coma raken in de hangmat tussen de bomen. Terwijl Marjolein juist tot leven komt en de Cubaanse salsa danst!
Etappe#4
Verse croissants moet deze groep naar de finishlijn gaan helpen, we zijn zo dichtbij. Maar wat nachten op een dun matje en blaren hebben natuurlijk ook wat in te brengen. Het knopje ‘wilskracht’ gaat aan, gepaard met veel kletsen, snacken en zingen in de tunnels “Ole ole ole ole!” En ze weten dondersgoed wat hen te wachten staat als ze de grens van Limburg oversteken en de drie vlaggen weer bereiken…
Eeuwige roem, als de allereerste deelnemers die zich waagden aan de LuxeBeNe trektocht! En een groot stuk vlaai. Wat zullen we meuren hier met elkaar, maar wat kan ons het schelen? We did it. Meer dan 100 kilometer in de benen, geslapen in onze tentjes onder de sterrenhemel, elkaar beter leren kennen, meer dan 2000 hoogtemeters gestegen. Boven onszelf uit. Aan alle deelnemers, van harte gefeliciteerd!!
Ennuh, wanneer gaan we weer?
