Het is nog midden in de nacht als de wekker gaat en heel even vraag ik mij af waarom ik hier ook alweer ja tegen heb gezegd. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik geen ochtend mens ben en je zult mij in het weekend zelden voor 12 uur hardlopend tegenkomen. Als dat wel het geval is, dan ben ik vast op stap met lopers die wel graag vroeg uit te veren gaan. Nu heb ik ook nog de pech dat mijn lijf een gebruiksaanwijzing heeft in de ochtend, waardoor mijn wekker al om 03.00 uur afgaat terwijl we pas om 05.15 uur de deur uit gaan. Miranda en Gerard liggen nog lekker te slapen, Lucky basterds 😉

3 uur later is het zover en staan wij met zo’n 500 lopers in het donker te verkleumen en te wachten tot we mogen gaan. Tenminste ik denk dat ze staan te verkleumen, ik in ieder geval wel. Het wordt warm vandaag dus een korte broek en T-shirt zijn later vandaag helemaal geen gek idee, maar om 06.00 uur in de ochtend is het nog best fris, zeker als je stil staat. De 83, die wij lopen, start tegelijk met de 100, dus het is gezellig druk op het terrein van SK Moelingen, waar de start en finish liggen. De sfeer is ondanks het vroege tijdstip gezellig en iedereen lijkt er zin in te hebben.

Net voor de start kom ik erachter dat mijn hoofdlamp niet meer werkt, als ik goed was voorbereid had ik dit natuurlijk eerder al getest, maar helaas zo slim ben ik niet geweest. Gelukkig is de start 5 minuten vertraagd en heb ik wel reserve batterijen bij, met zijn drieën lukt het om ze te verwisselen voordat we van start gaan.

Het eerste stukje is al gelijk lekker modderig, dat belooft wat voor de rest van het parcours.  Het is mijn eerste echte wedstrijd waar ik zo lang in het donker ga lopen en dat vind ik toch best wel spannend. Ik ben best onhandig en het komt nog wel eens voor dat ik languit op een bospad lig en eigenlijk verwacht ik dat dit ook nog wel gaat gebeuren ergens in de komende 2 uur die we in het donker lopen.  Na 6-7 km komen we langs “ons” huisje, en besluiten we om hier een plaspauze te houden, dat is toch een stuk fijner dan ergens in de bosjes.

Wonder boven wonder kom ik de donkere uren heelhuids door en langzaamaan begint de zon te schijnen en kunnen we gaan genieten van de prachtige omgeving waarin we mogen lopen. We hebben afgesproken om geen gekke dingen te doen en gewoon relaxed te lopen. Het is voor mij de eerste keer dat ik verder dan 56 km loop en Miranda en Gerard hebben in september bij het NK op de 60km nog geknald. Het is dus de bedoeling dat we dit lopen als een extra lange duurloop. Twee van ons verliezen die instelling niet, maar bij Miranda begint het te kriebelen wanneer ik bij de eerste post, op 22km, check waar wij liggen in het deelnemersveld. We liggen op dat moment 4 en 5 dus plaats 3 is zeker haalbaar. Ik denk er ook heel even over om iets harder te gaan lopen, maar besluit dan toch dat het verstandiger is om eerst maar eens te zien of ik deze afstand heelhuids doorkom.

Het lukt Miranda nog om een soort van bij ons in de buurt te blijven, maar langzaam aan gaat ze steeds een beetje harder lopen. In de laatste paar km voor de 2e post raken we haar kwijt, maar  als we daar aankomen is  Miranda er nog. Gezellig! Op dat moment zijn we  de 3e  dame al voorbij en de 2e dame ligt maar een kwartiertje voor ons. Omdat wij eigenlijk best relaxed lopen zou ze haar toch wel in moeten kunnen halen, dus ze gaat ervoor.  We vertrekken nog wel met zijn drieën van deze post en lopen even samen, daarna zien Gerard en ik haar nog een tijdje voor ons lopen, maar uiteindelijk verdwijnt ze in de verte.

Gerard en ik hobbelen ondertussen relaxed verder, het is mooi weer, het regent niet en hoewel er best modderige stukken bijzitten is het verder een leuk en mooi parcours. Wat een kadootje! Op een gegeven moment komen we voorbij het punt waar de 58km aansluit en vraag ik mij af of we de rest van de TRCU-ers nog tegen gaan komen. Zij zijn later gestart, dus het zou best kunnen.  Het duurt niet dan ook niet lang voor we de eerste tegenkomen. Eerst Peter die het op dat moment wat zwaar heeft, maar zich later nog herpakt. We lopen verder en komen Maarten, Mariella en Freek tegen, waar we ook even mee kletsen voor we verder hobbelen.

Het is inmiddels halverwege de middag en het is best warm geworden. Wat ik eigenlijk wel lekker vind, alleen drinken we hierdoor meer dan we bedacht hebben van te voren en er zitten net teveel km’s tussen de 2e en 3epost. Sowieso vind ik 3 posten op 83 km wel erg weinig, maar nu met deze warmte (20 graden) was een extra waterpost helemaal fijn geweest.  Vanmorgen stond ik nog te verkleumen in het startvak , maar nu loopt het zweet in straaltjes van mij af. Een paar km voor de 3e post komen we Paul ook nog tegen, inmiddels ruiken we het water dus we lopen, na even kort kletsen, lekker door.

Bij deze post worden we onthaald door Michelle, die helaas door een blessure moest uitstappen en zich nu opgeworpen heeft als persoonlijke verzorger voor de rest van de TRCU-lopers. Heel fijn! We nemen de tijd om bij te tanken, Gerard ziet wat witjes, maar na wat bouillon en eten komt de kleur gelukkig weer terug. Ik kijk nog even naar de live uitslagen en zie dat Miranda en de nummer 2 tegelijk over de mat bij deze post zijn gelopen. Miranda kennende gaat ze er nu vast nog een tandje bij zetten om deze dame achter zich te laten (wat ook gebeurt). Intussen zijn de TRCU-ers die we onderweg tegenkwamen ook aangekomen bij deze post. Nog even kletsen en dan vertrekken we voor de laatste 15km.

Inmiddels beginnen de benen wel een klein beetje zeer te doen, maar dat mag ook wel na 69 km. De laatste 15 km zijn redelijk vlak en ze vliegen voorbij. Voor we het weten lopen we tegen een bordje aan wat zegt dat het nog 1km is naar de finish. Woohoo! Bij de finish worden we onthaald door Monique, Miranda,  Renée en Joke , die  al eerder gefinished waren en nu iedereen staan op te wachten en dat is toch wel leuk binnen komen.

Moe, voldaan, maar ook trots dat we finish gehaald hebben. De 83km door de Voerstreek zitten erop.

Natasja