We zitten met een groep ‘Kilometertje meer‘ lopers op het terras van het huis dat we voor dit weekend hebben gehuurd.
Er heerst een ontspannen en vrolijke sfeer. Uiteraard met een vleugje wedstrijdspanning, want morgen is de grote dag. We ronden dan maanden training af tijdens de ‘Trail du Orval’.

Ondertussen voltrekt zich, ver weg in Leersum, een voor Nederlandse begrippen ongekende natuurramp. Leersum is ver weg en op ons terras schijnt de zon en is er geen wolkje aan de lucht. Maar opeens wordt het stil op ons terras als Yvonne en Mary-Lou berichtjes en telefoontjes van het thuisfront krijgen. Het is niet meteen duidelijk wat er aan de hand is, het zou wel meevallen denk je dan. Maar de gevolgen van wat later een ‘Valwind’ bleek te zijn, vielen niet mee. Gelukkig geen doden en gewonden, maar die dag dat Leersum opeens toch heel dichtbij kwam zullen we niet gauw vergeten.

Yvonne vertelt hieronder hoe ze dit weekend beleefde.

Ik werd gebeld door onze overbuurman Edward, ik heb teruggebeld en hij gaf heel droog aan dat er stukje dak los hing, of we dat ons bewust waren. Ik gaf uitleg dat ik in België zat, eigenlijk net aangekomen en nergens van wist. Hij heeft mij toen niet verteld wat er was gebeurd maar dat hij mijn man zou gaan helpen, prima. Nog geen paar tellen later was er een video van Ton over de hooswind in Leesrum, of dat was net ervoor, kan ook.

Ik probeerde contact te krijgen met thuis maar helaas….enorme onrust maakte zich meester en toen bericht uit Nederland…ja we waren geraakt, stuk van dak eraf, lekkage in huis,  veel bomen om in de straat en tuin. Chaos en herrie op de achtergrond….

Je hoofd staat stil, eigenlijk je hart ook en je kan niet bevatten wat er is gebeurd, ik merkte dat ik meer uit dan aan stond, denken was erg lastig. Ik kon er op dat moment ook niet echt over praten en was dicht geslagen van binnen. Ik hoorde de mensen om mij heen wel maar was zelf niet aanwezig. Heel bizar.

In overleg met thuis ben ik wel in België gebleven en heb de volgende dag de 28 km gelopen, de eerste 11 km was vechten om niet heel  hard weg te rennen en naar huis te willen….maar met de buddy’s van KM’tje meer EN mijn vaste hardloopmaatje Gaby doorgezet en afgemaakt.

Voor mij kwam het hele grote moment van realisatie HOE heftig het was toen ik zondag thuis kwam…wat kwam dat hard binnen, wat een ellende en verdriet, bomen om, huis geraakt, 1/3 van de tuin eruit geslagen door een enorme top van een eik. Ook onze hele straat was veranderd in aangezicht, dat kwam heel hard binnen…al dat groen weg. Lekkage in huis, garage volgelopen omdat we een schuine afrit hebben en de boomkruinen in de grote put in de weg lagen…heftig en ook heel verdrietig omdat we nog niet eens heel lang hier wonen en flink hadden verbouwd en dat was in een tiental seconden goed verwoest.

Gelukkig man en onze katjes in orde, die waren een paar minuten voor de storm zelf naar binnen gekomen.